Tematem wiersza Stanisława Barańczaka “Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka” jest zmienność w życiu człowieka. Podmiot liryczny uważa, że człowiek nie powinien przyzwyczajać do niczego, zwłaszcza do przedmiotów i planów życiowych, gdyż nic nie jest dane raz na zawsze. Życie jest pełne niespodzianek i sytuacji nieprzewidywalnych. Nigdy nie wiemy na pewno, czy z powodu nieoczekiwanych zdarzeń nie będziemy musieli przeprowadzić się, a więc odejść z miejsc bliskich, oswojonych. Podmiot liryczny pyta retorycznie w końcowej części wiersza: “Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz